2η αγωνιστική των ομίλων της τελικής φάσης και μετά την ισοπαλία (1-1) με την Παραγουάη, η Ιταλία αντιμετώπισε την Νέα Ζηλανδία. Το ματς ξεκίνησε με την ομάδα μας ως το αδιαφιλονίκητο φαβορί, όμως ένα γκολ της Νέας Ζηλανδίας στο 7', από καθαρή θέση οφσάιντ που όμως "μέτρησε", μας έφερε πίσω στο σκορ και μας φόρτωσε με άγχος.
Η πίεση που άσκησε η Squadra Azzurra ήταν καθολική και απόλυτη και η ισοφάριση ήρθε περίπου μισή ώρα αργότερα, από πέναλτυ του Iaquinta, ύστερα από ανατροπή του DeRossi.
Παρόλη την υπεροχή μας, το δοκάρι σε σουτ του Montolivo και την σχεδόν ολοκληρωτική κατοχή της μπάλας, το 2ο γκολ δεν ήρθε και έτσι πετάξαμε δύο πολύτιμους βαθμούς.
Τώρα χρειαζόμαστε μόνο νίκη την Πέμπτη με την Σλοβακία για να προκριθούμε στη φάση των νοκ άουτ, όπου πιστεύουμε θα δείξουμε την πραγματική μας εικόνα, με τις προσθήκες των Pirlo και Gattuso.
FORZA ITALIA!
Η πίεση που άσκησε η Squadra Azzurra ήταν καθολική και απόλυτη και η ισοφάριση ήρθε περίπου μισή ώρα αργότερα, από πέναλτυ του Iaquinta, ύστερα από ανατροπή του DeRossi.
Παρόλη την υπεροχή μας, το δοκάρι σε σουτ του Montolivo και την σχεδόν ολοκληρωτική κατοχή της μπάλας, το 2ο γκολ δεν ήρθε και έτσι πετάξαμε δύο πολύτιμους βαθμούς.
Τώρα χρειαζόμαστε μόνο νίκη την Πέμπτη με την Σλοβακία για να προκριθούμε στη φάση των νοκ άουτ, όπου πιστεύουμε θα δείξουμε την πραγματική μας εικόνα, με τις προσθήκες των Pirlo και Gattuso.
FORZA ITALIA!
Πιστεύω ότι το πλέον δίκαιο θα ήταν να έχουμε μέχρι τώρα 4 βαθμούς (με Παραγουάη και Νέα Ζηλανδία). Εχουμε μόλις 2 και είμαι ιδιαίτερα νευριασμένος και στενοχωρημένος. Όχι γιατί δεν παίξαμε όπως θα επιθυμούσα αλλά γιατί δεν μας άφησαν να πάρουμε τους βαθμούς. Ποιοι? Μα οι γνωστοί…
ΑπάντησηΔιαγραφήΠέραν τούτων έχω να κάνω δυο – τρεις διαπιστώσεις. Όχι για να βρω δικαιολογίες – όπως κάποιοι μπορεί να σκεφτούν.
1. Εχει υπάρξει μεγάλη συζήτηση (και διαφωνίες) για τους 23 παίκτες που πήρε μαζί του ο Lippi. Προσωπικά θα ήθελα να δω τον Alex, τον Totti, τον Cassano (για τον Balotelli έχω κάποιους ενδοιασμούς). Πάντως, ο Lippi είχε την ευθύνη, οπότε ας αποδεχτούμε την πραγματικότητα και ας δούμε το μέλλον. Εκτός και αν θέσουμε και τον Lippi υπό αμφισβήτηση, πράγμα που δεν νομίζω ότι κανείς το σκέφτεται.
2. Και στα δύο πρώτα ματς του ομίλου η Ιταλία ήταν η μόνη ομάδα που πάλεψε για τη νίκη. Ούτε η Παραγουάη, ούτε – περισσότερο – η Νέα Ζηλανδία, χτύπησαν τα ματς ούτε κυνήγησαν τη νίκη. Επαιξαν σκληρά αμυντικά για να διασφαλίσουν το σκορ. Ειδικά με την Παραγουάη, προσωπικά πίστευα ότι θα παίξουμε κι εμείς αμυντικά και ήταν ιδιαίτερα ευχάριστη έκπληξη να δω την Ιταλία να «χτυπάει» δυνατά τον αγώνα.
3. Το γκολ που σημείωσε η Παραγουάη ήταν από φάουλ που ποτέ δεν έγινε.
4. Το γκολ της Νέας Ζηλανδίας ήταν καθαρό οφσάιντ. Δεν συζητιέται καν. Βέβαια πολλοί κατηγορούν τον Cannavaro για λανθασμένη τοποθέτηση, όμως η πραγματικότητα είναι ότι κανένα από τα 2 αυτά γκολ δεν έπρεπε να μετρήσει… Δεν συζητώ καν για το πέναλτυ στον De Rossi. Ηταν πεντακάθαρο. Απλά διασκεδάζω με όλους αυτούς που «σκούζουν», βγάζοντας όλο το αντι-ιταλικό τους μένος και κόμπλεξ.
5. Το «βρώμικο» παιχνίδι των Νεοζηλανδών δεν τιμωρήθηκε. Ειδικά στο 1ο ημίχρονο έριξαν τόσες «αγκωνιές» που είναι πραγματικά θαύμα πως δεν αποχώρησε κάποιος παίκτης μας με σοβαρό τραυματισμό. Από τα τσεκούρια αυτά (τα οποία πολλοί «δημοσιογράφοι» χαρακτήρισαν «μαχητές») ουδείς αποβλήθηκε. Το πλέον δίκαιο θα ήταν να τελειώσει η Νέα Ζηλανδία το ημίχρονο με 9 παίκτες! Να θυμίσω ότι για ένα παρόμοιο «χτύπημα» είχε αποβληθεί ο De Rossi στο προηγούμενο Μουντιάλ, στον αγώνα με τις ΗΠΑ. Χωρίς καν δεύτερη κουβέντα… Μήπως έχουμε μια «νέα Κορέα» ενόψει?
Αν υπάρχει έστω και ένας που να αμφισβητεί τα παραπάνω ας το πει.
Βέβαια δεν σημαίνει ότι πρέπει να μείνουμε εδώ, γλύφοντας τις πληγές μας. Σαν γνήσια Ιταλία πρέπει να ανασκουμπωθούμε, να κερδίσουμε την Σλοβακία την Πέμπτη και να προχωρήσουμε με πίστη στους νοκ-άουτ αγώνες.
Είμαστε ακόμα ζωντανοί, μην το ξεχνάει κανείς αυτό.
Forza Italia!